Manjul

आँसु झारी धरधरी छाती चिरी चरचरी
यो बनमा आज लौ कसको खुल्यो बाँसुरी

माला मैले गाँसेछु आज कसको मायाले
लुकाई लुकाई राखेछु आज कसको छायाँले

मनभित्र ढुकढुकी बेसी हान्यो छातीले

सुनैको कांग्यो सुनैको थाक्रो, सुनौली मेरो केश
नरोए आमा, न्याउली बास्तै म काट्छु माइती देश

दाजुले भेटे मनको बह पोखेर रोइ दिउँला
भाइले भेटे बर्बरी आँसु झारेर रोइ दिउँला

यात्रामा हिँड्दै गएपछि भगवान् पनि भेटिन्छन्; तीर्थस्थल पनि; भन्छन् मानिसहरु। चितवन, बन्दीपुर र पोखराको साहित्यिक यात्रामा थुप्रै युवा कवि; लेखकहरुसँग जाँदा मलाई यस्तै भयो। अक्षर नै भगवान्, स्रष्टा नै तीर्थस्थल मान्ने मैले साह्रै सुन्दर युवा प्रतिभाहरुसँग भेट गर्ने मौका पाएँ। यही यात्रामा भेटिएकी थिइन्; साह्रै सुन्दर वर्तमान र त्यस्तै सुन्दर भविष्य पनि बोकेकी युवा प्रतिभा; सप्रेम अर्चना।