Lalijan Rawal

त्यसै त्यसै पनि अचेल मात लाग्छ
जे मागे नि शून्य मात्र हात लाग्छ
 
चोखो मनले हितका कुरा गर्दा पनि
आफैलाई यहाँ सधैं बात लाग्छ
 
उज्यालैमा सबै थोक भएपछि
मलाई त दिन पनि रात लाग्छ
 

आँखाभित्र कति कति आँसु लुकेको छ
तिम्रो जस्तै मेरो पनि मन दुखेको छ
 
शहरभित्र मलाई खुशी ठान्छौ भने ठान
भर्खरै त रोई रोई आँखा सुकेको छ
 
आफैलाई फर्की फर्की हेर्दै अघि बढें

भैगो अब तिम्रा कुरा मान्छु अलिकति
आजलाई वाचा-कसम खान्छु अलिकति

जति रिस उठे पनि मन दुखे पनि
ढुङ्गा होइन फूलले फेरि हान्छु अलिकति

जे-जे दियौ तिम्ले सधैँ मैले थापी रहेँ

नखोलेरै राखिएको एउटा बन्द खाम थियो
भित्र के-के थियो कुन्नि बाहिर मेरै नाम थियो

कताबाट उजाडियो मनको सानो फूलबारी
भर्खरै त फूलहरुको यहाँ फुल्ने याम थियो

आज किन यहाँ केहि, केहि पनि देखिएन
हिजै मात्र सपना खोज्ने आँखाहरुको लाम थियो

सधै- सधै बग्ने खोली एकै छिन रोकीइदेउ
तिम्रो वेगसंग मलाई अलिकति काम थियो

मनमा दियो विश्वासको नबलेको जिन्दगीमा
धेरै-धेरै अन्धकार थोरै मात्र घाम थियो