Nepali Sont गीत
-दुर्गालाल श्रेष्ठ
धर्मको ध्वनि फैलियोस्
बुद्ध-वाणी गुञ्जियोस् !
विश्व नै ढकमक्क पारी
शान्ति फूल फुलिरहोस् !
एक नै सब हो सबै बुझ
एक हो है, एक हो
मर्म यो नै धर्म हो है
यसै राम्रो हिमचुली-सुनपानीमा चोपली
बिहानीमा उचाली
त्यसैमाथि झन् राम्रो-कसैमाथि माया बसाली ।
कति राम्रो हिमचुली घामको रेखी हाली
कहाँ होलिन् हिउँगोरी भरखर माया थाली
सर्जक: केदार श्रेष्ठ 'गगन'
विधा: गीतिसंग्रह
जिन्दगी यो रै'न छ सोचे झैँ
दुनियाँ यो रै'न छ देखे झैँ
कसैलाई झुठो नमिठो
कसैलाई साँचो नै अमिलो
को हो के हो आधार,
यो कलियुगैले पार्यो दोधार
आफ्नो मान्छे कोही पनि देखिन
चोखो माया कतै नि भेटिन
जता जाऊँ धनकै हल्ला छ
मन बुझ्ने मान्छे खै कहाँ छ
को हो के हो आधार,
यो कलियुगैले पार्यो दोधार
प्वाँख छैन जाऊँ भने उडेर
कति बसूँ दोबाटो कुरेर
लौ न प्रभू मलाई अर्ती देऊ
कुन चैं बाटो हिंडूँ म भनि देऊ
को हो के हो आधार,
यो कलि युगैले पार्यो दोधार
वालिङ-१, स्याङ्जा ।
आँसु झारी धरधरी छाती चिरी चरचरी
यो बनमा आज लौ कसको खुल्यो बाँसुरी
माला मैले गाँसेछु आज कसको मायाले
लुकाई लुकाई राखेछु आज कसको छायाँले
मनभित्र ढुकढुकी बेसी हान्यो छातीले
सुनैको कांग्यो सुनैको थाक्रो, सुनौली मेरो केश
नरोए आमा, न्याउली बास्तै म काट्छु माइती देश
दाजुले भेटे मनको बह पोखेर रोइ दिउँला
भाइले भेटे बर्बरी आँसु झारेर रोइ दिउँला
जीवनलाई फूल सम्झेँ ओइलाउन खोज्छ सधैँ
सजाएर राख्न खोज्छु झर्न खोज्छ ब्यर्थै रुँदै
कहिले हिमाल कहिले तराई बगिरहन्छ आँसु
ओइलिएर झरिजाने फूलहरूलाई कति साचूँ
सम्झी सम्झी माया किन परेलीको डिलमा सधैँ
सजाएर राख्न खोज्छु झर्न खोज्छ व्यर्थै रुँदै
बेहिसाब दुख्छ छाती सम्झिदैन कैले पनि
आजमात्र यस्तो होइन यस्तै हुन्थ्यो पैले पनि
बास छ यहाँ दुईदिनको सुख जति कैदी सधैँ
सजाएर राख्न खोज्छु झर्न खोज्छ व्यर्थै रूँदै ।