Bibhor Baral

थाहाछैन कहिलेको हिसाब छोडी गयो
जिन्दगीले टेबलमा किताब छोडी गयो

आकासबाटै दिन र रात गर्नेहरूलाई
जूनकीरीले सानो यौटा जबाब छोडी गयो

हिउँ जस्तो सम्बन्धमा लाग्न थाल्यो आगो

कर्महीन जिन्दगीको मजा बेग्लै हुन्छ
शर्महीन जिन्दगीको मजा बेग्लै हुन्छ

पिँजडाकी चरीलाई पिरी गर्व गर्ने
मर्महीन जिन्दगीको मजा बेग्लै हुन्छ

लुटमाथि लुटको छ रमाइलो नियम

मेघनालाई देख्दा अचेल मलाई किन किन त्यो केटीको याद आउँछ । त्यो कथा । एउटा केटा र केटीको कथा।

"दुख भनेककै सम्बन्ध त हो नि । कोही मान्छेसँग सम्बन्ध गाँसिन्छ अनि सुरु हुन्छ यात्रा, दुखको ।"

जबसम्म मनमा युद्ध हुँदैन
कुनै पनि मानिस बुद्ध हुँदैन

विलासको अग्नि पार नगरी
बुद्ध पनि यहाँ शुद्ध हुँदैन

नयाँ बाटो त्यसै कहाँ बन्छ र !
यदी पुरानो अवरुद्ध हुँदैन

सायद कुनै परिवर्तन हुँदैछ
'विभोर' बिना कारण क्रुद्ध हुँदैन ।

मेरो मन खुसीले उफ्रन्छ
जब म आकासको छातीमा इन्द्रेणी देख्छु ;
जीवनको प्रारम्भिककालमा पनि यस्तै अनुभूति हुन्थ्यो ;

म तिमीलाई फेरि भेट्नेछु
कहाँ ? कसरी ? त्यो त थाहाछैन
सायद तिम्रो कल्पनाको झिल्का बनेर
तिम्रो क्यानभासमा उत्रिनेछु
वा सायद तिम्रो क्यानभासमाथि
एउटा रहस्यमयी रेखा बनेर
चुपचाप तिमीलाई हेरिरहनेछु

वा सायद सूर्यको किरण बनेर
तिम्रो रङ्गमा घोलिनेछु
वा रङ्गको अँगालोमा बसेर
तिम्रो क्यानभासमा उत्रिनेछु
थाहाछैन कहाँ-कसरी ?
तर तिमीलाई पक्कै भेट्नेछु

ती मान्छे साह्रै भाग्यमानी थिए
जसले प्रेमलाई काम सम्झिन्थे

मेरी प्रेयसीका आँखा
घामजस्ता छँदैछैनन्