Poem

- जस योञ्जन 'प्यासी'

सर्काएर बोलाउँछु
अलेङ-टलेङ गरिरहन्छन्
चड्किएर बोलाउँछु
आने-काने गरिबस्छन्
अचेल शब्दहरूले अटेरी गर्न थालेका छन् ।
कसैले कान फुक्दैछन् कि शब्दहरूका

- मनप्रसाद सुब्बा

आफ्ना पापहरू जे जति छन्
(अञ्जानमै गरिएका भएतापनि)
पखालेर यति सहजै मुक्त हुन चाहन्न म
भोग्न चाहन्छु चुपचाप म तिनीहरूका परिणतिहरू
बस् यत्ति कि ती परिणतिका आगोहरूबाट भएर

- सुको साइबर

१
मेरो आँखाको कुकुर
रातभरि भुकिरहन्छ
म
कविताको नोकर हुँ

२
अन्धो सहरको
अँध्यारो रातमा
ढुङ्गाको श्वास फेरेर
मान्छेहरू
हावा कुल्चिँदै हिँडिरहेछन्
यहाँ
कविताको सूर्य

नौलो भेट भयो नयाँ नजरमा सौभाग्यले कामना
अर्जी सादर यो इलाम भूमिको यो देशको नाममा ।।
स्वागत् शिष्ट सधैँ नयांँ अतिथिको श्रद्धा र सद्भावना ।
गर्नू शिष्ट स्वभावले र हँसिलो मुहारले वन्दना ।।