Poem

सपना नै सही
त्यो खोलाको पानीमा खुट्टा चोबल्दै

दुःखको लामो सडकमा,

पीरको केही छडकमा,

चल्दथे 'टुक टुक टुकू!'

आफूजस्तै लाख हेरी,

बेला, बेला,

पार्न साजा ध्येयध्वनि नै मानवी डरबाट फेला,

जसको आत्मा रस-घुट्को,

पथमा चल्दै'टुक टुक टुकू!'

'टुक टुक टुकू!'

डाक्टरहरुले मानव-मुटुमा स्टेथोस्कोमा कान थापी

एक रोमान्टिक अर्थ लाउँथे,

'लबढब! लबढब' बोल्छ रे त्यो

भन्ने मिथ्या खूब फिजाउँथे!

मानो लभ्को कोही ढुक्कुर, स्वप्नदलमा नीड बनाई

बोल्छ भाइ!

शिरी फरादका स्वप्न गाई!

मेडिकल विज्ञान मिथ्या भन्न कर लाग्यो मलाई!

यो रोमानी अर्थ लाई!

पहाडको शिखरबाट

     देखें झरेको जल ।

मेरो मनमा बत्ती बले

     हजारौं झलमल ॥

त्यो पानीको झरनामा

     शक्ति कति छ लुकेको ।

देख्‍न सके कति त्यसमा

     बत्ती बिजुली बलेको ॥

तर हाय त्यसै नै पग्ली

     पानी व्यर्थ बहन्छ ।

तत्त्व हामी जान्दैनौं

     भित्र भित्रै रहन्छ ॥

के हामी मानिसका

     हृदयका गिरिमा

छैनन् यस्तै अटूट

     निर्मल जलका झरना ?

हामीभित्र भए यदि यस्ता

विचार ! घुस तेजिला, हृदयमा उज्यालो भर

अँधेरि निशिमा परें किरण छाउ हे सुन्दर ।

दिनोदय समानको मधुर दृश्य देखाउन

हजारमा मृदुभावका सुकल बोल ब्यूँझाउन ।

उठोस् सिरिसिरी गरी पवन प्रातको शीतल

समान शुभ-कामना प्रिय सुवासले मञ्जुल ।

उडाउ खग-कल्पना गगन दिव्यमा पूर्वको,

जहाँ, उदय मोहनी सुख छ सत्य-सौन्दर्यको ।

जवाकुसुममा हुने तुहिन-विन्दु झैं निर्मल

सुगोल, रसिला खुला हृदय-पत्रका हुन् जल ।

सुवर्ण रङ झल्किऊन् जलन पग्लिने बादल

नबोल्न सकिने, फिका, लघु विचार झैं कोमल ।