Poem

चुच्चे पनि महान होइन
चिम्से पनि महान होइन
मुहुडामा जे जे देख्छौ तिमी
त्यही नै मान्छेको पहिचान होइन

आज साहित्यको कुम्भ मेला थियो
दीप नै लाख पर्ने बलेको थियो
ब्ल्याक लेभल् त खोलो बगेको थियो
शव्द बेपार राम्रै जमेको थियो ।

को कता को कता खूब चर्चा थियो
झुण्डपिच्छे कुनै एक झण्डा थियो
धेर यात्री थिए एक पण्डा थियो
भाउ मिल्ने कुरा मात्र चन्दा थियो ।

वाङ्मयको उद्घोष छ

दीनदरिद्रहरू नै

साक्षात नारायणका रूप हुन् । 

दरिद्र नारायणको 

सेवाका निम्ति

देशको सरकार चलेको छ

धूवाँको मुस्लो उडाउँदै

दीनदरिद्रहरूको निम्ति

गुडुल्किरहेछन् नेताहरूका

शीत-ताप नियन्त्रित वाहनहरू

परिवर्तनको सोच राख्ने

नामी भलाद्मीहरू

दरिद्रअवस्थामा परिवर्तन आओस् भन्दै

गइन् वर्षा नानी खुलुखुलु पखालेर धरती

शरत् हाँस्तै आयो सबसित लगाएर पिरती

सफा चिल्ला राम्रा तरु बनहरू पात हरिया

फलेका छन् नाना फलफुलहरू टम्म रसिला ।

सकी खेती पाती कृषकजनले फुर्सत लिए

घट्यो चर्को गर्मी न त छ सरदी ठिक्क समय

यही मौका पारी घर घर दसैं आगमन भो

खुशीको वेलामा जुरुजुरु यसै नाच्न मन भो ।

जगन्माता सृष्टि स्थिति प्रलय गर्ने भगवती

उनै काली वाणी सहित धनलक्ष्मी शुभ गति

गरी पूजा आजा जगमग उमारेर जमरा

यही माग्छौं आमा छर करुणता प्रेम छहरा ।

उता घर, आँगनमा 

दशैंको जमरामा 

सरर हावा बयेली खेल्दै 

मनोरम उच्छवासको 

आनन्द लिँदै होला 

यता प्रवासी मन 

बिगतका दशैहरु 

सम्झँदै भक्कानिन्छ 

बेस्सरी।

निधारभरि मान्यजनहरुका 

आशिषसरिका 

चामल टिको र दुबो,जमरा 

नैराश्यका धमिला पानाहरु 

बनेर छताछुल्ल 

आँखाभरि पोखिन्छन्

केवल सम्झना र चाहनाहरु 

पानी बनाई बगाउनु सिवाय 

अरु के, नै, पो

बिकल्प छ र ?

दशैंमा नयाँ लुगा र जुत्ता होइन 

गह्रँगो ‘रिन’ किन्छ र बोक्छ मान्छे 

दशैंमा भोज होइन

रिनै रिन खान्छ मान्छे

शक्ति र सामथ्र्यको प्रदर्शन यसरी गर्छ कि

अन्त्यमा यसैले थिचिएर थला पर्छ मान्छे

साहु कहाँ उज्यालो बन्धकी राख्दै

आफू पनि सजिन्छ, र 

परिवार र घर पनि सजाँउछ मान्छे ।

महँगीले किचिएर पहेंलिँदै

रून्चे हाँसो हाँस्दै 

टिका र जमरामा रमाउन खोज्छ मान्छे 

सिर्जनालाई थाती राखेर 

चौका र छक्कामा आनन्द मान्छ मान्छे ।

बन्द छलेर, कर्फ्यू तोडेर

दशैं आएको छ आज बिर्खेको घरमा

केही दिन भए पनि खुशी  छाएको छ

केटाकेटी रमाएका छन्

मक्किएको धोति पनि फेरिएको छ

जगतमान जगतमा सबै पराय छन् भन्थ्यो

सन्तान लाखापाखा लागे भन्दै छट्पटिन्थ्यो

आज आफन्तै आफन्तले घेरिएको छ

समृद्धिको छाक खाएको छैन भन्थ्यो गरिबदास

पेटभरी खाएर आज आत्मसन्तुष्ट भएको छ

विजयले कहिल्यै धाप मारेको छैन

भन्थ्यो दुनियाँ

उ पनि विजयको टीका लगाइदिदै

शुभकामना बाँड्दै घरघर घुमिरहेको छ

यहीबेला सुटुक्क

तिमी सधैं सुखी रहू सधैं सधैं खुशी रहू
हजार वर्षमा अझै हजार नै थपी जिऊ
निरोग देह भैरहोस् मुहार हास्य चम्कियोस्
महेशको कृपाकटाक्ष नित्य नित्य बर्सियोस्।

प्रभुको पदमा मनलागिरहोस्
उपकारतिरै धन लागिरहोस्
जुन कर्म गरूँ म सुकर्म हओस्
जुन शव्द भनूँ शुभ शव्द बनोस्।

नदीको बाटो