Ghazal

धरा उल्टो, नदी उल्टो, झरी-वर्षा झनै उल्टो !
जरा उल्टो, मुना उल्टो-वितृष्णाको वनै उल्टो !

सधैँ आस्था उमार्नेले, स्वयम् आराध्य बन्नेले
तुँवालो बोक्छ आँखामा, छ मान्छेको मनै उल्टो !

जसै परिन्छ प्रेममा, झुकाव बढ्छ सुस्तरी
उनी नजिक पुर्याउने बहाव बढ्छ सुस्तरी

सप्रेम भेट्न आउँदा विभोर बन्छु हर्षले
सदैव भेटघाटको लगाव बढ्छ सुस्तरी

घडा भरेर यादले चिरेर बस्छु शून्यता
र यादमा नआउँदा दबाव बढ्छ सुस्तरी

भुलिन्छ कार्यतालिका रमाइलो हुँदाहुँदै
तमाम कार्यमा उतारचढाव बढ्छ सुस्तरी

गुलाफ बन्छ जिन्दगी उनी मुसुक्क हाँस्दिए
र मौनता छचल्किए तनाव बढ्छ सुस्तरी

स्वार्थ अनि पीडा जति भो जगतमा
यस्तै दुखद हाल कति भो जगतमा ।

छैन अब केही स्वच्छ यो संसारमा
हेर्दाहेर्दै अधोगति भो जगतमा ।

बिचारको खेती थाल्दै छु म
अक्षरको माहुरी पाल्दै छु म

किन्दै छु फेरि नयाँ किताब
पुरानो कोट टाल्दै छु म

झलनाथभन्दा पनि काला धेरै छन्
चड्कन दिनु पर्ने गाला धेरै छन् ।

जोगिएर चल्नू है देवीप्रसादहरू
हरौटे र भरौटेका भाला धेरै छन्।

हिँड्दै गरेको बाटो अचानक हराएपछि
चोर भागेकोछ छिमेकी कराएपछि

भुक्न छाड्दैन टोक्न पनि बेर लाउँदैन
कुकुरदेिख मानिस आफैँ डराएपछि

घरको न घाटको l 
हकदार छ लातको l 

मक्किएको रूखलाई, 
भर हुन्छ र पातको ?

मान्छेभित्र अझै जङ्गल जीवित छ
र त पाइलैपिच्छे ऊ विभाजित छ ।

दुनियाँ बदलियो भन्नु मात्र हो
पुरानै दुःखले जो कोही आजित छ ।

यस्तो कठोर यात्रा एक्लै कटाउँदैछु ।
सम्झेर साथ तिम्रो हिम्मत बढाउँदैछु ।

आकाशमाथि हेर्दा ताराहरू नियाल्दा
बुझ्नू तिमी इशारा माया पठाउँदैछु ।

आगोसँग पानी मिल्नुहुन्न भन्थे
वैरी जानाजानी मिल्नुहुन्न भन्थे ।

घात भएपछि विश्वासमा एकाएक
रूप र जवानी मिल्नुहुन्न भन्थे ।

अनिदो आँखा झुकाएर उसले भनी
"आँसु र सिरानी मिल्नुहुन्न भन्थे" ।