Ghazal

सिउँदो तिम्रो जब ओभानो लाग्यो

घर आफ्नो पनि बिरानो लाग्यो

नजुराए पनि मेल दैवले हाम्रो

सम्बन्ध भने सारै न्यानो लाग्यो

सुनें आज जब विरह गीत तिम्रो

उठूँ र बजाउँ त्यो पियानो लाग्यो

बल्झेर दुख्ता घाउ आज बिछोडको

खोलेर व्यर्थै हेरेछु एल्बम पुरानो लाग्यो

तिमी के गयौ हल्लाउँदै बिदाइको हात

छुट्ने पो हो कि मेरो भक्कानो लाग्यो।

लाग्यो आखिर ठूलै बात

समाउँदा मैले तिम्रो हात

देखिनँ आँखा प्यास लाग्दा

पिएर पानी सोधेँछु जात

पहिले लाग्थ्यो पैसाको नशा

अचेल लाग्छ रूपको मात

कमाएँ बदनामी यो कस्तो मैले ?

नचले नि हावा हल्लिन्छ पात

मायाको बदला नदिएर माया

गरेकै हो तिमीले अन्तरघात

नसोध बित्छ कसरी दिन ?

लाग्छ किन प्यारो रात ?

फोर्न नजान्दा मौकाँ हीरा

खायो 'ज्ञानु'ले समयको लात ।

नजरमा तिमी छाइराख्यौ

याद खूप आइराख्यौ ।

सुनिनौ कैले यो दिलको पुकार

दुनियाँको कुरा पत्याइराख्यौ ।

देखेर पनि मलाई नचिन्ने

चस्मा कस्तो लगाइराख्यौ ?

सँगालेर अरू कसैको सपना

दिलमा मेरो उदाइ राख्यौ ।

ठानेथेँ तिम्लाई जीवन साथी

थाङ्नामा पो सुताइराख्यौ

माग्दा हिसाब मेरो बैँसको

कुरा किन चपाइराख्यौ ?

सुनाएर मलाई मेरै गजल

दिवाना खूब बनाइराख्यौ ।

बिर्सन पनि गाह्रो लाग्छ

सम्झन पनि अप्ठ्यारो लाग्छ ।

मन पर्दैन सत्ते फूल मलाई

काँडा बरु प्यारो लाग्छ ।

बितेन कहिल्यै रमाइलोसित दिन

भविष्य झन् अँध्यारो लाग्छ ।

नपत्याएर कसैले आफूलाई

जिन्दगी यो उधारो लाग्छ ।

जता ताके पनि नियतिले

मलाई नै किन तारो लाग्छ ?

चित्त अहो सबैको सानो लाग्यो

जमाना यो सारै बिरानो लाग्यो

आधुनिक देखिए पनि जीवनशैली

सोचाइ भने उसको पुरानो लाग्यो

निमुखाले कहिल्यै न्याय नपाउने

कानुन यहाँको सत्ते कानो लाग्यो

दुःखमा कसैलाई सहयोग गर्दा

बनिने पो हो कि अचानो लाग्यो

छैन अब कसैमाथि भरोसा मलाई

अँगालो बरू तिम्रै न्यानो लाग्यो ।

नदेखौं क्यारे सपना अब नयाँ आवासको

निकट छ जब भविष्य मेरो बनवासको

थचारिनु परेपछि धर्तीमा नराम्रोसित फेरि

किन देख्नुपर्‍यो सपना त्यो मुक्त आकाशको

यन्त्र झै लाग्छन् शहरका मान्छेहरू 

कहाँ छ समवेदना पत्थरका मान्छेहरू